खुप कही मला बोलायाचे आहे

खुप कही मला बोलायाचे आहे ,पण आता मी बोलणार नाही .काळजतले दु:ख कुणाला आता सांगणार नाही.लोक इतके शहाने आजचे की ,उद्या त्यावर माझा हक्क ठेवणार नाही.मी गाइल माझे गाणे आज ज्यांचा समोर उद्या तीच लोक माझे सुरांशी नाते ठेवणार नाही .मी आता कोणाशी बोलणार नाही .गुपीत तीचे नी माझे कोणाला सांगणार नाही.डोळ्यात तीच्या पानी आता खुठे दाटूनयेणार नाही ?ती दूर कुठे गेली इथेच माझ्या हृदयात ठान मांडून आहे .मी बोलतो रोज तीच्याशी एकांत रात्री ,चांदण्या असतात संगतीला .रोज नवी आठवण आमच्या दोघांच्या पंगतीला,मी आता काही बोलणार नाही गुपीत आमचे आता खोलणार नाहीती येते रोज रात्री मला भेटायला नदीच्या कीनारी,गुपीत तीचे पाण्याला मी सांगणार नाही .ती असते फुलांच्या सवे बागेत मज संगे पन्भोवार्यना समोर मी तीला आता भेटणार नाही. तीने घेतलेली शपत ती मोडून गेली पण मी माझे वचन मोडणार नाही .मनातले माझ्या मी ,मी कुणाला आता सांगणार नाही.तीने दीलाय होकार मी मलाही सांगणार नाही.लोक इथले इतके शहाने की त्यावरही गुपचुप बोलायची संधी सोडणार नाही.काल परयंत ती होती फक्त माझी मैत्रीण ,आज झाली जीवाची सखी हे गुपीत मी पाळ्नार आहे .आजुन खुप तीच्या संगे बोलायाचे आहे .पण आता बोलणार नाही .डोळ्यांची भाषया मी तीच्या कडून शीकनार आहे .दोघांचा करार कालचा मी पाळ्नार आहे .