…मन…

वेडं मन हे असं का वागतं....कधी उगाच स्वैर विहारतं…कधी गुपचुप कोपर्‍यात रुसुन बसतं….कधी छोट्याश्या गोष्टीनेही खुप आनंदतं…कधी मोठ्या दुखा:तही स्थितप्रज्ञ राहतं…कधी आनंदाच्या सरींची बरसात करतं…कधी व्यथेच्या सागरातही आनंदानं एकटच डुलतं…कधी हवं ते मिळावं म्हणुन टाहो फ़ोडतं...कधी मिळवता न आल्यामुळे उगाच झुरतं…कधी आठवणींसोबत भविष्याचं चित्र रंगवतंकधी काही कटू आठवणी आठवून उगाच रडतं....कधी मन माझं उधाणलेली लाटकधी मन अनोळखी भविष्याकडे नेणारी सुंदर वाटकधी मन वादळ वारा आपल्याच कैफात वाहणाराकधी मन माझं… आसवांचा पाउस कोसळणाराएक कोडं वाटे मन अगदी गहीरं गहीरंकधी सारं काही ऎकूनही वागे बहीरं बहीरंअसं गं कसं मन माझं मलाच समजेना…मन कोणाच्या गं सारखं हे गुज उमजेना…