पाय-या उतरता उतरता

पाय-या उतरता उतरता हलकेच ठेच लागते आणि आठवणीनच्या गाभा-याला उमाळा येतो गर्द झाडीतल्या आठवणी फिरत फिरत पून्हा एका क्षणी एकवटतात जेव्हा भानावर येतं मन तेव्हा पाया-या उतरून झालेल्या असतात त्या जगातलं मन या जगात स्थिरावतं एक बिंदु चमकतो अन आठवणीतला बहर पुन्हा पसरतो पाय-या उतरताना उतरणीचं नैराश्य नसतं कारण कारण दक्षिणायनात रमलेल्या मनाला कळतंच नाही कधी उत्तरायण चालु होतं..........