प्रेमात पडलं की..

प्रेमात पडलं की..माझं काय, तुमचं काय,प्रेमात पडलं की असंच व्हायचं!!तिचं बोलण,तिचं हसण;जवळपास नसूनहीजवळ असण;जिवणीशी खेळ करीतखोटं रूसण;अचानक स्वप्नात दिसण!खट्याळ पावसातचिंब न्हायच!माझं काय, तुमचं काय,प्रेमात पडलं की असंच व्हायचं!!केसांची बट तिनेहलूच मागे सारली...डावा हात होताकी उजवा हात होता?आपण सारखं आठवतो,प्रत्येक क्षणमनात आपल्या साठवतो!ती रुमाल विसरून गेली!विसरून गेली की ठेवून गेली?आपण सारखं आठवतो,प्रत्येक क्षणमनात आपल्या साठवतो!आठवणीचं चांदण असंझेलून घ्यायचं!माझं काय, तुमचं काय,प्रेमात पडलं की असंच व्हायचं!!तिची वाट बघत आपण उभे असतो...ठरलेली वेळ कधीच टळलेली!येरझारा घालणसुद्धाशक्य नसतं रस्त्यावर!सगल्यांची नजर असतेआपल्यावरच खिळलेली!!माणसं येतात,माणसं जातात,आपल्याकडे संशयानेरोखून बघतात!उभे असतो आपणआपले मोजीत श्वास:एक तास! चक्क अगदी एक तास!!अशी आपली तपश्चर्याआपलं त्राण तगवते!अखेर ती उगवते!!इतकी सहज! इतकी शांत!चलबिचल मुळीच नाही!ठरलेल्या वेलेआधीचआली होती जशी काही!!मग तिचा मंजूळ प्रश्न:"अय्या! तुम्ही आलात पण?"आणि आपलं गोड उत्तर:"नुकताच ग! तुझ्याआधी काही क्षण!"कालावर मात अशी!तिच्यासोबत भुलत जायचं!माझं काय, तुमचं काय,प्रेमात पडलं की असंच व्हायचं!!एकच वचनकितीदा देतो आपण!एकच शपथकितीदा घेतो आपण!तरीसुद्धा आपले शब्दप्रत्येक वेळी नवे असतात!पुन्हा पुन्हा येऊनहीपुन्हा पुन्हा हवे असतात!!साधंसुधं बोलतानाती उगीच लाजू लगते,फुलांची नाजुक गतआपल्या मनात वाजू लागते!!उत्सुक उत्सुक सरींनीआभाळ आपल्या मनावर झरून जातं;भिजलेल्या मातीसारखंआपलं असण सुगंधाने भरुन जातं!!भरलेल्या ढगासारखंमनाचं भरलेपण उधलून द्यायचं!माझं काय, तुमचं काय,प्रेमात पडलं की असंच व्हायचं!!-मंगेश पाडगावकर