जगत मी आलो असा की, मी जसा जगलोच नाही!
एकदा तुटलो असा की, मग पुन्हा जुळलोच नाही !
जन्मभर अश्रूंस माझ्या शिकविले नाना बहाणे;
सोंग पण फसव्या जिण्याचे शेवटी शिकलोच नाही!
कैकदा कैफात मझ्या मी विजांचे घोट प्यालो ;
पण प्रकाशाला तरीही हाय , मी पटलोच नाही !
सारखे माझ्या स्मितांचे हुंदके सांभाळले मी;
एकदा हसलो जरासा, मग पुन्हा हसलोच नाही !
स्मरतही
एकदा तुटलो असा की, मग पुन्हा जुळलोच नाही !
जन्मभर अश्रूंस माझ्या शिकविले नाना बहाणे;
सोंग पण फसव्या जिण्याचे शेवटी शिकलोच नाही!
कैकदा कैफात मझ्या मी विजांचे घोट प्यालो ;
पण प्रकाशाला तरीही हाय , मी पटलोच नाही !
सारखे माझ्या स्मितांचे हुंदके सांभाळले मी;
एकदा हसलो जरासा, मग पुन्हा हसलोच नाही !
स्मरतही
No comments:
Post a Comment