समजूत...

समजूत...
का बरे मी प्रेमात पडलो, असा प्रश्नच मुळी मला पडत नाही,
तू असलीस काय, नसलीस काय, माझं काहीच अडत नाही...
समोर असलीस की डोळे भरून बघून घेतो तुला,
नसलीस की तुझ्या आठवणीत जगून घेतो तुला,
असण्या-नसण्याच्या सीमांच्या व्याख्येत माझं प्रेमच बसत नाही,
तू असलीस काय, नसलीस काय, माझं काहीच अडत नाही...
आजही रोज संध्याकाळी नकळत तुझ्या वाटेकडे डोळे लावून बसतो,
कधीतर चक्क आपल्या नेहमीच्या ठिकाणीही जाऊन बसतो,
माझ्या वागण्याचे कधी मलाच संदर्भ लागत नाहीत,
तू असलीस काय, नसलीस काय, माझं काहीच अडत नाही...
तू येणार नाहीस हे माहीत असतं मला, तरीही वाटतं,
येशीलच ऐकून माझी अधीर साद...
चंद्र-चांदण्यांतही असतील ना गं काही वाद,
पण तरीही चंद्र आकाशात आला, की चांदणंही आल्याशिवाय राहत नाही,
तू असलीस काय, नसलीस काय, माझं काहीच अडत नाही...
शिकलोय मी आता तुझ्यावाचून जगणं,
तुझ्या भासांच्या जाळ्यात स्वतःला गुरफटून टाकणं,
आता कधी मला तुझं नसणं सलत नाही,
कारण तेव्हा जणु माझाच मी उरत नाही,
तू असलीस काय, नसलीस काय, माझं काहीच अडत नाही...
का बरे मी प्रेमात पडलो, असा प्रश्नच मुळी मला पडत नाही....